بررسی نقش پی سنگ در تراکم گسلها در ناحیه مکران از طریق مدل‌ سازی تجربی
کد مقاله : 1034-TSG7-FULL
نویسندگان:
آرزو رحمانی پرهیزکار *1، اصغر دولتی1، Jeroen Smit2، رضا درخشانی3، فاطمه تقی خانی4
1دانشگاه خوارزمی
2Utrecht University
3بخش زمین شناسی دانشگاه شهید باهنر کرمان
4دانشگاه خوارزمی دانشگاه اوترخت
چکیده مقاله:
مکران یکی از شاخص ترین پهنه های منشور فزاینده در جهان می باشد که از کرتاسه پایانی در جنوب خاوری ایران و جنوب پاکستان توسعه یافته است. بر اساس داده ها و کاوشهای زیرسطحی یک ضخامت هفت کیلومتری در پیشانی دگرریختی در دریای عمان با تغییرات جانبی از خاور به باختر تشکیل شده است. ضخامت رسوبات به سمت شمال نیز افزایش یافته و به حدود 10 کیلومتر در نزدیکی ساحل می رسد. در این مقاله به کمک مدل سازی تجربی، که در واقع یک مدل آنالوگ آزمایشگاهی از منطقه است، نقش پی سنگ در روند شکل گیری ساختارهای مکران با استفاده از مواد شکنا و شکل پذیر تشریح می گردد. بر این اساس با توجه به تغییرات جانبی در ضخامت گوه و رسوبگذاری همزمان با تکتونیک در زون مکران دریایی، دو مدل با ابعاد و سرعت و مقدار یکسان انجام شد که با مقایسه مدل اول بدون رسوب گذاری همزمان با مدل دوم با رسوبگذاری همزمان، یکی از نتایج مشهود، وجود راندگی های بیشتر در مدل دوم بود که به وضوح قابل تشخیص و مقایسه است.
کلیدواژه ها:
تکتونیک، مکران، مدلسازی تجربی، گسل
وضعیت : مقاله برای ارائه به صورت پوستر پذیرفته شده است